Iedere fase heeft zijn eigen mogelijkheden om in te grijpen en om het conflict hanteerbaar te maken. .

De rationele fase

De partijen hebben in deze fase nog oor naar elkaar. Het conflict wordt wel persoonlijk maar er is nog steeds een gezamenlijk resultaat te bereiken. De gesprekken verharden zich, partijen gebruiken stevige taal en argumenteren om elkaar te overtuigen. Daar blijft het meestal niet bij. De gesprekken ontaarden in debatten waar ieder vasthoudt aan het eigen gelijk. Het gemeenschappelijke belang komt meer en meer op de achtergrond. In deze fase past een uitdrukkingen als “praten heeft toch geen zin”.

Als leidinggevende kan je hier de principes van geweldloze communicatie toepassen en samen onderzoeken  waar het eigenlijk over gaat en de verschillende perspectieven verkennen. Pak de moeilijkste thema’s niet in het begin vast en spreek niet van een conflict zodat je het niet nog zwaarder maakt. Uit de inhoud blijven zorgt ervoor dat je niet in welles-nietes spelletje beland. 

De emotionele fase

De emoties nemen de overhand.  Er wordt slecht naar elkaar geluisterd. Anderen raken betrokken bij het conflict. Soms om gelijk te krijgen, maar ook voor hulp en steun. Meningsverschillen worden heftige belangentegenstellingen. Beide partijen zijn uit op gezichtsverlies van de ander.

De bemiddelaar of bemiddelende partij probeert de polarisatie om te zetten in bewustwording en dialoog door onder meer te vertragen , ruimte te creëren voor reflectie en nuance, gezamenlijk een andere betekenis te geven aan de verschillen en de manier waarop daarmee wordt omgegaan, gelijkwaardigheid te stimuleren en rust te brengen.

De strijdfase

De bereidheid van de conflictpartijen om te investeren in de relatie is voorbij. Partijen raken verwikkeld in een bittere strijd, waarin feiten, belangen, emoties en logica compleet door elkaar lopen. Worst case scenario is “samen de afgrond in”.

Het conflict is zodanig geëscaleerd dat alleen ingrijpen van een derde de conflictpartijen kan stoppen. Op een gestructureerde manier  worden de partijen uitgenodigd ‘eigenaarschap’ van het conflict op te nemen en hun  eigen aandeel in het conflict te erkennen.  Naar mate de strijdfase vordert en de bemiddelaar geen verzoening meer kan brengen, zal een oordelende derde een beslissing moeten nemen.

Méér dan trucs

Elke leidinggevende zal ooit wel eens tegen de grenzen van zijn invloed en kunnen botsen. Roep dan de hulp van een derde in want het blijft in de onderstroom.  Conflictvaardigheid is meer dan alleen ‘trucs’, het gaat om bewustzijn van eigen gedrag en de drijfveren daarachter. Een belangrijk aspect daarin is hoe je je mening vormt op basis van je waarneming en de betekenis die je eraan geeft. Ook je rugzak speelt mee.   

Conflictsituaties zijn een goede, maar tegelijkertijd ingewikkelde mogelijkheid om te leren en te groeien als mens en als professional. Wil jij na het lezen van deze blog er meer over leren? Laat het me weten!

Groet,

Lili

www.differentviews.be

Klaar  voor de volgende stap?