De dialoog en het gesprek op gang brengen. Weg van zwart-wit denken en de grijstinten ertussen in ontdekken. Samen. Want alleen zie je nooit het perspectief helder van de ander. En daarom hebben we die ander nodig om de grijstinten te zien.
Als creatieve generalist heb ik verschillende petten. Wanneer ik mijn bemiddelaarspet opzet, vind ik de eerste sessie best gezond spannend. Je trekt naar een conflictgebied of spanningsveld en je weet niet hoe het gaat evolueren. Zeker als de opdrachtgever zegt dat er al een hoge mate van escalatie is. Als je dan vaststelt dat de dialoog toch terug op gang komt, dan ben ik fier. Op die ander die daar moeite voor doet.
Na elke bemiddeling overschouw ik even. Voor mezelf als reflectie en ik neem jou vandaag even mee als lezer. Want ik wil hoop geven. Dat het kan om samen opnieuw een stap voorwaarts te zetten. Het gaat wel niet vanzelf. Als ik terugkijk op de voorbije periode, hebben een aantal zaken bij de betrokkenen ervoor gezorgd dat het de goede kant opging tijdens een bemiddeling:
- De mindset. Conflicten zijn normaal en bemiddeling hoeft niet gezien te worden als de laatste stap before ‘exit’. Hoe je ernaar kijkt of hoe erover gecommuniceerd wordt, heeft een impact op de motivatie en het gevoel van veiligheid. Als we conflicten normaliseren, is de lading minder zwaar als we erin zitten. Dus als we die lading eraf nemen, gaan we bemiddeling zien als een interventie die ons verder brengt en niet als iets zwaard dat boven ons hoofd hangt, een erop of eronder, een laatste kans… het openlijk bespreken van een conflict leidt niet noodzakelijk tot dramatische situaties, maar kan mensen en de groep sterker maken. Het is een interventie met als doel de vastgelopen dialoog weer op gang te trekken binnen een veilig kader. Dat gevoel van veiligheid is heel cruciaal voor de betrokkenen in het conflict en daar heeft iedereen een rol in te spelen.
- Een conflict gaat niet weg als het niet ten gronde uitgepraat is. Het komt vroeg of laat altijd weer bovendrijven. Dus als je het wegduwt, negeert of denkt dat het vanzelf wel overwaait, slaat het vroeg of laat weer terug in je gezicht. En dubbel zo hard met nog intensere emoties want er zijn intussen weer een paar druppels in de emmer bijgekomen. Een conflict vraagt daarom om vertragen en er tijd voor nemen. Hoe druk het ook is. Tijd nemen om te vertragen en samen stil te staan zorgt voor nieuwe inzichten. “Ik dacht dat jij…..” wordt vervangen door “ Nu begrijp ik waarom jij…”.
- Als je als leidinggevende betrokken partij bent, komt het erop aan om gelijkwaardig in het proces te stappen. Ook al heb je misschien meer invloed, zeggenschap, neem je bepaalde beslissingen of hak je knopen door op de werkvloer. In een bemiddeling ben je gelijkwaardig aan de ander. Dat wil zeggen ‘iedere mening, waarheid of opvatting is even veel waard. Elke stem heeft gelijk en heeft iets waardevols in te brengen. Dat laten zien en voelen aan de anderen is cruciaal.
- Bemiddeling is net als coaching, een investering in persoonlijke- en groepsontwikkeling. Een leidinggevende die ziet dat een conflict in een team oplossen een voorbeeld kan zijn voor andere teams en medewerkers is een grote plus. Als een conflict geen taboe is, voedt het een cultuur waarin verschillen een plaats krijgen en geen bedreiging vormt. Het laat medewerkers zien dat de organisatie de moed heeft om haar conflicten zelf aan te pakken.
- Als iedereen zich kwetsbaar durft opstellen, ontstaat er een proces van verbinding en begrip. Iedere keer opnieuw verwonderd blijven voor de ander, zonder oordeel. Door de dialoog kunnen mensen hun vastgeroeste ideeën loslaten en leren ze openstaan voor het ‘andere’ in de ander. Als ieder zijn aandeel erkent, opent dat de weg naar iets nieuws.
- “Het is hopeloos”gevoel verdwijnt als men leert vertrouwen zelf problemen op te lossen en uit te praten. Als je er wil uitgeraken, neemt de conflictvaardigheid vanzelf toe.
En de bemiddelaar? Die faciliteert het proces. ’t Is een vak. Een mooi vak.
Warme groet,
Lili
www.differentviews.be