Harde woorden op het terras
’t Was warm, de avondzon deed deugd. Johan, Jan en Sandra zaten vorig weekend voor het eerst weer samen op een terras. ’t Was lang geleden. Sandra zag er getrokken uit. Diepe groeven in haar gezicht verklapten een stevig leven. Sandra en Jan zaten recht tegenover Johan. Ik aan het tafeltje ernaast, samen met een maatje.
Sandra werkt in een zwembad en klopt lange uren. Als ze thuiskomt, gaat ze nog met de hond wandelen. En dan moet ze nog eten. Chayenne vraagt ook aandacht. De dochter?
Als zeeman is Johan vaak vijf dagen weg. Wanneer hij terug aan land is, is Elena er voor hem. Alhoewel, volgens Jan en Sandra niet. “Ze profiteert, ze is te lui om te werken.” roept Sandra. “Wat heeft ze al gedaan om werk te zoeken?”
“Ze heeft al veel gesolliciteerd”, zegt Jan.
“Ik geloof er niets van”, zegt Sandra met haar ogen wegdraaiend.
Stilte
“Johan, ge moet eerlijk zijn, een koppel steunt elkaar. Dat is toch niet het geval bij jun. Ge moet uw ogen opendoen”, vervolgt Jan.
Johan krijgt er stevig van langs. “Wat moet ik doen?”, vraagt hij met een dronken zucht. Op zijn kosten is Elena een maand naar Rusland bij haar moeder.
“Dat die moeder maar doodvalt en Elena dan daar blijft.”, herhaalt Jan twee keer.
Er vallen harde woorden. Af en toe rollen tranen over Sandra’s wangen. “Ik doe veel meer voor Chayenne dan gij. Ik heb altijd hard gewerkt. Ik ben kapot.”
De garçon komt langs. “Nog een koffie en twee whisky-tjes asjeblieft.”
Jan praat gezapig West-Vlaams, bedaart tegelijk ook de gemoederen. “Komaan jongens, stop ermee. We zijn nu nog ne keer samen. En er zitten hier nog andere mensen.” De alcohol zorgt niet alleen voor losse lippen, gelukkig ook voor humor tussendoor.
Jan neemt de rol op van informele bemiddelaar. Goed gedaan, Jan. Je hebt ervoor gezorgd dat het niet geëscaleerd is.
Maar hoe was het zondag, de dag nadien? Wat dacht Johan toen hij wakker werd zonder Elena maar wel met een kater? En wat ging er door Sandra haar hoofd terwijl ze de hond uitliet?
Er is veel gezegd. Frustratie geuit. Maar het is niet echt uitgepraat. Komen ze volgend weekend weer bijeen? Durven ze de dialoog echt aan te gaan?
Wat doe jij als het spannend wordt?
Enkele kapstokken om een écht gesprek te voeren
- voel je vrij om te zeggen wat je wilt zeggen
- luister en onderbreek elkaar niet
- vraag door op wat de ander zegt zodat je elkaar begrijpt
- sta open voor de ander zijn waarheid en duik samen in de onderstroom.
- wees concreet, niet vaag en indirect
Dat gaat natuurlijk makkelijker wanneer je je veilig en op je gemak voelt. Als dat niet zo is, vraagt dat moed. Om jezelf te zijn en te durven zeggen wat er moet gezegd worden, ook al voelt dat kwetsbaar.
Ik wens je goede en moedige gesprekken,
Luistergroet,
Lili
